O bolígrafo máxico

El regaloulle -sen palabras- un bolígrafo máxico.

E ela comezou a escribir.

Ao primeiro, con cautela, polo pudor de exhibir na tinta sangue e bágoas. Logo, conforme o trazo esvaraba no branco, as letras deron en ir destecendo a trama, fío a fío, do seu interior liberado.

Deitou no papel a rabia, a loucura e a tristeza e; devagariño, cinco febras invisibles, recordos de lenes nobelos antigos de azul intenso, aliñáronse paralelamente para deseñar un pentagrama sen notas, no que a música era un silencio sutil como olor de nube que a levou voando -lonxe, lonxe, lonxe-... ata si mesma.

                                              A Churrusqueira