Ollo ao piollo!

ACCEDE CUN SÓ CLIC ÁS MIÑAS REDES: Twitter / Facebook / Pinterest / Instagram / Google+ / Correo-e: zaragalladas@gmail.com

sábado, 30 de novembro de 2013

Mellor, en inglés

Esta entrada do blog será, probablemente, unha das máis breves que publique; porque non necesita argumentación nin comentarios.

Recentemente, unha moza investigadora da USC solicitou ao Ministerio de Economía unha bolsa para os estudos predoutorais. O certificado de estudos achegado estaba escrito en galego.


A resposta foi a seguinte:


"Revisada, por la Subdirección General de Recursos Humanos para la Investigación, la instancia de solicitud presentada por usted, le informo que se han detectado los siguientes defectos en la documentación aportada:


- El certificado de estudios presentado telemáticamente no está redactado en español o en inglés (artículo 22.4.c.)." 

Admirando o ronsel

Eu era un veleiro
              ancorado
                    no
                 medio
                    do
                   mar.


O nordés soprou.



Izo o velame

e comezo a singradura
con rumbo oceánico.


Admirando o r-o-n-s-e-l,

desboto a recalada,
sen me importar 
andar                     á valga.




O asunto é navegar.


            A Churrusqueira

xoves, 28 de novembro de 2013

Derrubando prexuízos

Un dos obxectivos evidentes deste blog é a difusión do galego, unha lingua minorizada que sofre ataques continuos desde moitos ámbitos. É especialmente grave o intento do goberno actual de desterrar o galego das aulas, coa escusa de mellorar a competencia en inglés. Pero ese será tema doutro día; hoxe tentarei botar embaixo só algúns (existen moitos) prexuízos contra o galego. 
A orde na que aparecen presentados non obedece a ningunha xerarquía: é soamente porque a escrita é lineal e consecutiva.


Prexuízo 1: "A mí me encanta el gallego. Es un idioma tan dulce. Suenan tan bien palabras como "bolboreta", "aloumiño"..."

VAI RAÑA-LO CU, MAMALÓN DE MERDA. ESTOU ATA O CARALLO DE TI. VAS LEVAR UNHA PATADA NOS COLLÓNS...!
(As maiúsculas significan que hai que ler o texto berrando e con moi mala hostia). 

Demostrado: O galego é doce cando ten que selo, pero tamén serve para amosar rabia cando cómpre.


Prexuízo 2: O galego ándano cambiando seguido e así non hai forma de aclararse.

A Real Academia Galega e o Instituto da Lingua Galega son os organismos encargados de redactar a normativa oficial da lingua galega. A primeira norma publicouse en 1982, un ano despois da aprobación do Estatuto de Autonomía. A primeira revisión desa norma data de 1995 e a seguinte e última de 2003. Para un idioma asoballado durante séculos, conseguir establecer unha norma estándar en pouco máis de tres décadas é un mérito. Levamos dez anos coa mesma normativa. 
Os últimos cambios normativos da lingua española, regulados pola RAE, son dos anos 2010, 2005 e 1999 e ninguén deixa de falar castelán por iso nin se queixa.


Prexuízo 3: Eu non sei falar galego, falo "castrapo".

Todas as linguas do mundo teñen variedade de rexistros, adecuados ás situacións comunicativas concretas. En ningunha lingua do planeta @s falantes seguen ao pé da letra as recomendacións académicas. A lingua é  de quen a fala. As normas redáctanse despois, para establecer unha variedade estándar. Se falas galego, é que o falas ben.



Prexuízo 4: "A mí me encantaría hablar gallego, pero para hablarlo mal; mejor hablo castellano."

1º: Se pensas que o teu castelán é academicamente perfecto, estás equivocad@. 2º: A única forma de mellorar a competencia lingüística nunha lingua é soltarse a falala.
Cando @s galegofalantes escoitamos alguén que habitualmente fala castelán ou outro idioma usando o galego, non pensamos: "Mira que burriño é, que mal o fai." Pensamos: "Que riquiñ@!"


Prexuízo 5: O galego de agora está cheo de palabras raras que ninguén di.

As interferencias léxicas do castelán obedecen a unha historia de represión lingüística na que @s galegofalantes foron perdendo as palabras de seu e adoptaron as do pobo dominante. Que @s filólog@s consigan recuperar (mediante pescudas de campo en zonas conservadoras do territorio galego entre a xente maior ou estudando os textos medievais) as palabras que nos roubaron e nolas devolvan debería ser motivo de agradecemento. Como ben di a filóloga Ana Outón, ninguén se anoxaría con alguén que nos viñese devolver unha carteira roubada. Pois as palabras son un tesouro máis valioso que o diñeiro, porque conforman o noso pensamento.


Eu son neofalante. Aos quince anos decidín mudar de idioma para non sentir que vivía nunha contradición. Nunca me arrepentín, porque falar galego sempre me fai sentir ben comigo mesma. Así que, se queres falar galego, fálao!... 

martes, 26 de novembro de 2013

Un pai sempre será un pai

Esta entrada do blog é simplemente para aclarar algo que dixen en público nunha clase de inglés da EOI da Estrada. Un saúdo grande a tod@s @s "classmates" e á "teacher" que comparten comigo catro horas e media semanais que se me fan ben curtiñas. Un saúdo especial a David, que di sempre o que pensa (olé!) aínda que ninguén llo pida (niso, somos cuspidiños).

Pois ben, as palabras do malentendido foron as que encabezan este texto:
"Un pai sempre será un pai".

Cando eu digo "pai", non me refiro ao propietario dun espermatozoide que se veu arriba.

Para min, un pai é un home que educa, cría, coida, protexe e quere os seus fillos e fillas. Se non fai todas esas cousas (tan difíciles), non merece nomearse con esa palabra de tres letras que avulta como se tivese trinta.

A min tanto me ten que o primeiro cabezolo que se uníu a un óvulo para xuntos crearen unha persoa saíse do butaneiro (non sei por que, pero teñen fama de seren moi "poñedores"), dun estudante universitario da USC que se fixo doador de seme para acabar a carreira (tal e como van as cousas, creo que esta actividade irá en aumento) ou dun señor que se deita xunto á nai todas as noites mirando para o outro lado da cama.

Quero dicir que se un pai fai todo o que debe facer para levar tal nome, nin @s fill@s nin el merecen perder a relación no caso de se separaren os cónxuxes, mesmo aínda que @s nen@s sexan ben cativ@s.

Por iso apoio a custodia compartida, pero só naqueles casos nos que ambos pais merezan o seu título.

A Churrusqueira dixit.

domingo, 24 de novembro de 2013

Eu son feminista. E ti?

Por inaudito que pareza, aínda hai quen pensa que machismo e feminismo son termos antónimos. Para esas persoas, poreime académica e legal, coa axuda do dicionario da RAG:

Feminismo: Doutrina que defende a igualdade de dereitos entre o home e a muller.

Machismo: Ideoloxía, comportamento ou actitude de quen defende a supremacía do macho e non acepta a igualdade de dereitos entre o home e a muller.

Existen miles de razóns polas que eu son feminista, pero no blog só caben algunhas, así que aí van:

Eu son feminista porque quero que en Arabia Saudita as mulleres poidan conducir os seus coches. Eu son feminista porque non quero que lles disparen ás nenas (como a Malala en Paquistán) por ir á escola. Eu son feminista porque non me gusta que os adolescentes controlen as súas mozas polo whatsapp. Eu son feminista porque me horroriza que ás mulleres lles desfiguren o rostro con ácido sulfúrico as súas ex parellas, como lle pasou a Mª Ángeles Ruiz González, española, de 29 anos. Eu son feminista porque me gustaría que homes e e mulleres adicasen o mesmo tempo e atención ao coidado das familias e do fogar. Eu son feminista porque creo que se convive mellor entre iguais. Eu son feminista porque 2/3 das vítimas de trata de persoas son mulleres. Eu son feminista porque no anuncio do Toyota Verso só o pai é o heroe d@s fill@s. Eu son feminista porque a mestra do Ferrol Ángela Ruiz Robles inventou o precursor do e-book en 1949 e pouca xente o sabe. Eu son feminista porque en Chile, nenas de once e trece anos violadas polos seus avós ou padrastos, non poden abortar (último caso, hai unha semana). Eu son feminista porque en España as mulleres gañan un 22,5% menos que os homes por facer o mesmo traballo. Eu son feminista porque non me gusta que os nenos xoguen a matar. Eu son feminista porque existe Mujeres y hombres y viceversa. Eu son feminista porque na India violan mulleres nos autobuses. Eu son feminista porque as monxas non poden dar hostias.

En conclusión:

Eu son feminista. 
E ti?

Como acababa o conto?





Branca de Neve non parece moi feliz despois de comer a perdiz.

sábado, 23 de novembro de 2013

Iguais?

Cousas que lles encantan ás mulleres e aos homes


Pasear sen compañía ás catro da mañá por unha rúa deserta.

Achegarse á persoa que lles gusta e dicirlle cousiñas ao oído.

Vestir como lles dá a gana e ser respectad@s.

Conducir coa música a todo volume, mentres cantan desafinando.

Coidar das súas familias.

Cobrar o mesmo salario que @s compañeir@s.

Bailar ata caer rendid@s.

Saborear unha comida excelente preparada polo seu amor.

Ter un espazo e un tempo privados para si.

Poder dicir que non e que ninguén se anoxe.

Poder dicir que si e que ninguén lles perda o respecto.

Gardar segredos.

Dispoñer de diñeiro propio para gastar no que lles gusta.

Que se valore o seu traballo (remunerado ou non).

Berrar cando se enfadan.

Calar cando non queren falar.

Chorar cando están tristes.

Rir cando están alegres.

Mirar para as persoas atractivas que pasan ao carón.

Ser querid@s pola súa personalidade.

Ser admirad@s pola súa intelixencia.

Ter amig@s para toda a vida.

Concertinas e concertinas

O dicionario Xerais define así a palabra concertina:
Instrumento musical de fol longo e palleta libre, do grupo dos acordeóns, que ten dúas caras ou cubertas de forma hexagonal ou octogonal e teclado en cada unha delas.

Como pode ser que unha palabra tan fermosa sirva agora para facer referencia a ese sistema inhumano inzado de coitelas que os gobernos colocan sobre os valados das fronteiras para evitar o inevitable: que @s desesperad@s tenten saltar cara a unha terra que imaxinan mellor?

A seguinte información aparece na páxina da empresa European Security Fencing (ESF), adicada á fabricación de tales artiluxios:

Obteniendo la certificación ISO -14001 en 2007; ESF se compromete al apoyo de la protección del medio ambiente.

Pode existir algo máis cínico?

"Practicar" sexo

Que triste cousa
practicar sexo por deporte,
como quen fai ximnasia:
para queimar calorías.

Non entendo tanto
tacto sen contacto.

Para que tanto fume
se non hai lume?
A que tanto ruído
sen noces?


Antes prefiro
o roce suave
da túa mirada
no meu escote.

              A Churrusqueira

venres, 22 de novembro de 2013

Rede

Estou atrapada na rede 
pero sigho viva e coleando 
meneando o rabo 
como maraghota boqueando
ando: 
       saltando, 
       subindo, 
       baixando. 

Estaba case viva 

pero resucitei 
ghrazas á chamada 
doutros peixes que brincaban.  

Aghora espero a hora 
de ser mar 
                   outra vez.

            A Churrusqueira

Benvid@s ao lugar das zarampagalegadas

Comezo esta zarampagalegada un día frío de novembro desde A Estrada, nun momento creativo da miña vida, grazas a un cardume de peixes que me axudou a navegar nun lugar sen mar. 
Grazas especialmente ao peixe riquiño, que me devolveu (sen el mesmo querer nin saber, sen facer nada máis que ser como é) as ansias de nadar ben.

Comezarei explicando o nome do blog: tiña outras palabras na mente (zaragalladas, churrusqueiradas, fervellasverzas) pero xa estaban "pilladas", así que tiven que inventar un neoloxismo: mesturei zarampallada (barullo de cousas) e galegando (non existe, pero enténdese).
Como tantas veces na vida, unha cambadela pode acabar sendo boa cousa; así que agora estou contenta de que o meu blog teña un nome que ata hoxe non existía.