Moito me gusta contemplar as imaxes estrañas que se crean polos reflexos dos obxectos espellados nos vidros. Semellan crear mundos paralelos formados polo cruzamento de dúas realidades que conflúen nun instante ante os nosos ollos.
Neste caso, o adhesivo dun gatiño xigantesco que ornaba o escaparate dunha tenda de mascotas (mascota: que palabra tan fea; e que bonita a portuguesa: animal de estimação) deixaba asomar por detrás o que en realidade estaba fóra: os edificios da rúa de Lugo que se reflectían no cristal; como se o felino de vinilo non cohabitase cos animaliños dispostos para a venda no interior do comercio, como se o micho colosal fose un deses gatos urbanos, ambulantes libres que conviven cos humanos sen ceder independencia.
Ningún comentario:
Publicar un comentario